Oma Hoek

Mijn oma Hoek uit de Rubroek
Ik zie haar in haar stoel nog zitten
Commandeert de ganse dag met luide stem
Haar taalgebruik mag wel wat minder
Daarop zit niet echt een rem
Ze wil nog weleens wat verwensen
Loerend naar mensen door het raam
Gehuld in toffels en pantykousjes
Kent zij iedereen van naam
Die halve gek, die pleurislijer,
Die viezerik haar vent is dood
Godvert over alles wat ze ziet
Oma is nogal zwart-wit
Nee, ze spaart de dingen niet
Ze strompelt moeizaam naar de keuken
Zet koffie en ploft weer in haar troon
Ze rookt niet meer, eet pepermuntjes
Heeft suiker maar snoept wel door door gewoon
Daardoor weer ruzie met haar dokter
Die haar behandelt als een kind
Ze scheldt hem stijf om zoutloos eten
Het maakt niet uit hoe hij dat vindt
Ze vertelt weer verder over mensen
Die vreemdgaan, ruig zijn of aan de grond
Kankert op opa die weer zijn snor drukt
En op die vuile teringhond
Haar mattenklopper is legendarisch
Soms denk ik daar nog wel aan terug
Wie liep te kloten die kon hem krijgen
Ook al was ze niet meer zo vlug
Ze schold op hem maar hield van opa
Die zij op het laatst zo heeft gemist
Ik vergeet echt nooit meer zijn crematie
Ze donderde huilend op zijn kist
Die grote mond, dat kleine hartje
Zo herinner ik haar het meest
Mocht bij haar slapen, spelen, eten
Voelde me thuis, ik was haar kleinzoon
Ben er als kind heel vaak geweest
Een tijd geleden, begraafplaats Crooswijk
Bezocht mijn vaders gewijde grond
En ook het graf van mijn lieve oma
Die altijd zei waar het op stond....