Grafzucht.
Ik graaf mijn eigen graf wel
jij hebt reeds genoeg gedaan.
De blaren op mijn handen tonen slechts beginnende littekens
vormen zich naar herinneringen, die zullen vertekenen
omdat het beeld wat zich vormde, niet langer blijkt te kloppen
en ook dit mes, aan beide kanten blijkt te snijden
het is mijn bloed dat je hier ziet, wat ik verkies te vergieten
om het proces te keren.
Jij bent de gevoelskering in mijn gedachten beleving
draagt me op handen de afgrond in, trekt me er weer uit
blijft herhalen, herhalen tot de verhalen vervelen
woorden blijven dralen, tot handen zwart van wroeten
modder als thuisbasis zien
het blijft zwaar werk, ontvellen, ontgraven.