stilleven

‘Nooit meer naar de vlakte, niet die oppervlakkigheid,

varen op stormend water met de stroming in mijn maag

waar de golf breekt, omver slaat of wordt overwonnen’

was een leuze door de dagen, maar ik raak haar kwijt.

Ergens is het genoeg, het moet ook een keer klaar
omdat ik er een levenlang over vaar, -herboren zijn.

Ergens moet het genoegen liggen met een lege vaas op tafel.

Geschreven door

- Suus -

Reacties op dit gedicht

- Suus - vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Oorlam:	Woensdag, januari 26, 2011 15:06
herboren zijn daar gaat het om..de rest kan op het schap (hoog) en ja shoppen, schoenen: ik heb ze wel nodig, het zal wel weer allemaal onbewust zijn binnengekomen;)

waandichtersland:	Woensdag, januari 26, 2011 13:02
gek op stilleven je kan er uren naar kijken en alles blijft hetzelfde zooo schooon:)

Over dit gedicht