Stil verdriet

Stil verdriet
Verborgen onder mijn dagelijkse glimlach
Niemand mag mijn tranen zien

Zoveel gebeurd
Zoveel te verwerken
Maar niemand zal mijn tranen zien

Vaak gedacht, meer kan ik niet dragen
En dan toch komt er meer en moet je weer door
Niemand kan mijn tranen zien

Moe gestreden de laatste jaren
Ik doe het ook al zo lang alleen
Maar niemand mag, niemand zal en niemand kan mijn tranen zien

Soms hunker ik naar een schouder waarop ik leunen kan
Die komt er niet, want men leunt op mij
Niemand wil mijn tranen zien

Maar dat is logisch als je je tranen blijft verbergen onder een glimlach
Met mij gaat het goed als men er naar vraagt
Niets is verandert: niemand mag, niemand kan, niemand zal en niemand wil mijn tranen zien.
Stil verdriet.........

Geschreven door

Deborah 2009

Reacties op dit gedicht

Deborah 2009 vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

:	Woensdag, februari 01, 2012 16:37
Erg mooi! Herkenbaar.

:	Maandag, januari 30, 2012 15:04
Heel herkenbaar en ik zou je willen vragen of ik hem op mijn hyves mag plaatsen. Uiteraard met jouw naam eronder.

:	Vrijdag, januari 27, 2012 22:36
mooi en gevoelig

:	Vrijdag, januari 27, 2012 20:35
van je eerste tot je laatste dag ieder moment, ja elke stralende lach alles staat in mijn hart en geheugen gegrift mijn zoon want jij mijn lieve jongen was echt buitengewoon ik lach en praat en niemand die ziet dat ik bijna verdrink in mijn grote verdriet al kon ik maar een keertje naar jou op en neer voor een kus of een lachje van mijn knuffelbeer alweer bijna 18 maanden moeten wij verder zonder jou lieve carlo ik wil alleen maar zeggen dat ik zoveel van je hou xxxxxxxx mama

Over dit gedicht

Auteur: Deborah 2009
Gecontroleerd door: Sheena
Gepubliceerd op: 29 januari 2011
Thema's: [Verdriet]