Hier uit mijn hand
een golvend verlangen
dat innerlijk zal verfijnen
mag de wereld ontvangen
mijn schreeuw over zee
wat de huid zo doet schrijnen
't zand fluisterend
belogen met me mee
Glanzende stilte
een zilveren gloed
in een blauw streven
verguldt mijn gemoed
voor even
zo neven
Nu zwijgt mijn begeren
waar wind doet verdrogen
en ik mag ontwaken
met verdrinken
in jouw ogen…
Quicksilver: | Donderdag, februari 03, 2011 16:00 |
Supermooi gedicht, ik verdwaal ff helemaal;) | |
windwhisper: | Donderdag, februari 03, 2011 04:44 |
de laatste zin, wonderlijk hoe mooi, makt het gedicht "af" bewondering Xavion lieve groet Cobie |
|
ela: | Donderdag, februari 03, 2011 00:42 |
De schreeuw die de droom werkelijk maakt. ela |
|
Nummer 127 : | Donderdag, februari 03, 2011 00:33 |
echt wel mooi geschreven xavion, en die afbeelding erbij maakt het helemaal compleet in stijl! Bart |
|
Auteur: xavion | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 03 februari 2011 | ||
Thema's: |