Scherven.
Ik sneed me aan mijn brokstukken
maar kan de jouwe vasthouden zonder tranen
kan ze vervormen tot ze onder woorden
mee kunnen buigen met een wil
die sterk genoeg is om te ver-breken
op dit pad, weiger ik mijn meerdere te
erkennen
buig ik slechts voor mijn verdriet
en geef toe, dat sterk zijn mooi is
maar toegeven aan zwakte
een groter bod van kracht
de val lijkt diep, de bodem ver
maar er zijn altijd handen, die vangen
en nooit meer loslaten.
Yellow : | Maandag, februari 07, 2011 08:58 |
een prachtig gedicht maar dat ik je bewonder dat wist je al van facebook hé, op het forum doe je vaak heel vlot maar uw gedichten zijn zeer diepzinnig en mooi, groetjes | |
vivika: | Vrijdag, februari 04, 2011 14:44 |
ik ben er muisstil van geworden, je weet me te raken....zo lief...dankjewel Marina xxx |
|
arie: | Vrijdag, februari 04, 2011 13:51 |
inlevend vangnet-veilig diep verwoord Mar X |
|
windwhisper: | Vrijdag, februari 04, 2011 05:57 |
ontroerend vooral die vangende handen ze zijn sterk, ik weet het lieve groet Cobie groet aan beiden |
|
De Cynicus: | Vrijdag, februari 04, 2011 02:51 |
Hm... Ayesha |
|
ela: | Vrijdag, februari 04, 2011 00:16 |
Mooie visie. ela |
|
Auteur: Marina van Vledder | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 04 februari 2011 | ||
Thema's: |