het gevecht breekt mijn middenrif in twee want mijn lichaam werkt niet mee wanneer het buigt en strekt en schokt van snikken uit elkaar in gescheurde spieren die nooit nog pijn gaan doen, omdat ‘t niets is vergeleken met al het stoten hier van dit lijf dat rekt; de knieën naar de grond en een hoofd tot achter in mijn nek wanneer ik aan mijn haren trek en ik schreeuw elk beetje er nog lang niet uit