Dwaalbegrip…
verwaterd verweer
om 't overbodige te zeggen
eenrichtingsverkeer
Ik ben de bron van alle kennis
de geboorte van een steen
verborgen
in diep geslepen hemelwater
en mijn hart kent nog vele lagen
Het antwoord doet ontwaken
waar de vraag in winterslaap verkeert
hoewel aan warmte het niet ontbeert
doet alles als ijsbloemen vervagen
Mijn hel moet de lente wachten
vooraleer de groei begint
de kleur mijn huid omringt
en stralen haar ontkrachten
Ik zal de regen blijven trotseren
en het bezinken verduren
totdat de richting keert
en de zon mij niet langer weert…
Quicksilver: | Maandag, februari 14, 2011 11:45 |
Tesamen hebben jullie dit gedicht op een bijzonder manier onder woorden gebracht! I like it;) liefs,dicky |
|
windwhisper: | Maandag, februari 14, 2011 09:29 |
geweldig heb het al een keer of vier gelezen en herlezeen lieve groet Cobie |
|
nana: | Zondag, februari 13, 2011 21:52 |
wauw :) wat mooi! |
|
tooskedeb: | Zondag, februari 13, 2011 19:27 |
Klasse! Duodichten is heel verrassend, groet van Cathy. |
|
mima: | Zondag, februari 13, 2011 17:16 |
tot einde, uiteraard. | |
mima: | Zondag, februari 13, 2011 17:15 |
Indrukwekkend gedicht! het heeft mij van begin tot en de geboeid met graagte gelezen xx |
|
Marina van Vledder: | Zondag, februari 13, 2011 17:15 |
Compleet met achtergrond en kleuren. Ja helemaal af. Goed duo dit. |
|
Auteur: xavion | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 13 februari 2011 | ||
Thema's: |