diepe gevoelens komen boven water, als ik aan je denk.
gevoelens over het verleden en heden.
Ik heb je leren kennen, na de geboorte van mijn kleine meid.
En 2½ jaar na de geboorte van mijn zoon ben ik je lichamelijk weer kwijt.
Geestelijk sta je aan mijn zij.
En sta je me in alles bij.
Bij je afscheid zei je het volgende: " huil niet kleine meid, het is goed, ik ga naar pa en moe"
Ik heb het geprobeert, maar wist niet hoe.
Tijdens het wegdragen naar je laatste rustplaats werd het me teveel.
En de toeschietende flarden van mijn verleden, stokte de adem in mijn keel.
Sinds je geestelijk bij me bent, zie ik beelden van mijn verleden en heden door elkaar.
En is de complete verwarring daar.
En compleet nieuwe familie is er kenbaar gemaakt aan mij en dat is heel erg wennen.
Ik wil ze echter op zeker leren kennen.
stapje voor stapje zal ik alles moeten gaan verwerken in mijn leven.
Zodat ik mezelf en mijn kinderen een mooie toekomst kan geven.
Jouw dood heb ik geaccepteerd.
Ja daarvan heb ik alleen maar ontzettend veel geleerd.
De moed en kracht die jij bij je had in het leven.
heb je met jouw lichamelijk afscheid aan mij gegeven.
Door deze moed en kracht, zijn mijn emoties hoog opgelaaid.
En is de intense pijn van vroeger grotendeels weggewaaid.
Het afscheid van jou viel velen erg zwaar, maar niet bij mij.
Want je bent niet weg, nee je staat naast mijn zij.
Tranen stroomden over mijn wangen, toen ik je wegbracht naar je graf.
Spanningen vielen van me af.
Deze tranen waren echter niet van verdriet of pijn.
Maar van geluk omdat ik weet dat je nu gelukkig zal zijn.
Verlost van alle zorgen in dit leven.
Waarin je zoveel moois hebt gegeven.
Papa, rust zacht.
En bedankt voor al je liefde en je kracht.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Opgedragen aan mijn lieve Vader Joost Hendrik van de Wetering.
mei 2002