Ik had zelf de stap willen zetten
Eens niet omdat de ander dit van mij vroeg,
Misschien had ik beter op moeten letten
Zodat anderen niet wisten dat ik dit droeg.
Het voelt alsof ik tegen iedereen mijn mond had moeten houden
Gewoon weer alles zelf had moeten doen,
Zodat anderen zich er buiten houden zouden
Ik wil het gewoon niet weer als toen
Door alles maar weer zelf te regelen
Had ik het zoveel beter kunnen controleren
‘k had mijn lippen moeten zegelen
Maar het valt niet meer te keren.
Weer mezelf voorbij gelopen
Enkel omdat men dit van mij verwacht
Ik kan wel blijven hopen
Dat het in de toekomst verzacht
Maar wie kan mij vertellen dat dit goed is
Dat dit is waar ik wezen moet
Wie kan mij vertellen dat dit de weg is
Terwijl het voelt alsof het mij de das om doet
Ik had graag van te voren iets meer tijd gehad
Om zelf te beslissen waar ik wezen wou
Maar de omgeving was het zat
En heeft gezegd dat ik dit doen zou.
En aan mij nu enkel de taak de bevelen te vervullen
En gewoon te doen wat ik altijd deed
Niks meer te verhullen
Van al dit leed.
Ook al voelt het alsof ik het niet kan
De keus is niet meer aan mij
En daar krijg ik de kriebels van
Het is niet meer ik, maar zij.