Ik zal je uiteraard alles vertellen, zelfs alle kleine stukjes die ik niet wil weten en die niet op papier passen. Alle wonden zal ik aan je laten zien, ik zal ze verklaren en je dan vertellen waarom het echt niet anders kon. Dan zal ik mijn hoofd buigen, en je inzicht geven in mijn hoofd, in mijn hart en in dat kleine zieke deel wat ik mijn lichaam niet uit krijg.
Want ik wil dat je alles weet.
Waar ik woon, wie ik ben en wat ik was, vooral ook dat wat ik zo graag wil maar nooit zal kunnen zijn. Ook zal ik je proberen te vertellen wat ik voor je voel en daarin zal ik falen. In mijn gesto- gesto, gest. In mijn gestamel zal ik alles weggeven, zal ik je meer dan honderd redenen geven om niet van mij te houden, om heel erg hard weg te rennen.
Daarna zal ik op mijn knieƫn vallen, je smeken om alsjeblieft zo snel mogelijk weg te komen, weg van mij en alles wat je hier achter zal laten.
Dan buig je voorover en een zachte kus op heel mijn wezen zal de last van alle jaren doen vergaan. Maar je zult niets zeggen. Gewoon, omdat we hetzelfde weten.