Pas wanneer de tijd ontwaakt kunnen we vrij zijn. Wanneer de wolken zich stilhouden en alle gesproken en geschreven woorden ophouden te bestaan. Het palet van kleuren zal uit jouw gekromde vingers vallen, omdat je geen doek meer nodig zult hebben, ik beloof elke zanger een melodievrij akkoord. Prima, misschien voelt het nu vreemd om dit terug te lezen, wetend dat we elkaar meer dan vijftig jaar niet gesproken hebben en iedereen vergeten blijkt te zijn welke passen we dansten, buiten de maat om. Het is nu na half drie, dus de liefde heeft vandaag weer een slachtoffer geƫist. Jouw dansschoenen stonden op de rommelmarkt trouwens, net als jouw schaatsen en het bed waar we ooit in sliepen. De beste man vroeg er tien gulden voor (hij kwam uit het verleden, hij kende de euro niet) maar ik had het er niet meer voor over. Decennia lang jouw naam uit blijven spreken heeft mijn tong verteerd, verleerd ben ik jouw moedertaal en daar houdt het wel mee op. Pas wanneer de tijd ontwaakt, kunnen we vrij zijn.
En dat mag ik zo zeggen, omdat ik zeker weet dat de tijd nooit wakker zal worden, zijn eigen mening zal gaan geven. En ja, ik blijf erbij dat je een hart van goud hebt, maar iedereen die iets weet van het menselijk lichaam, die weet dat een hart van goud een enorm probleem geeft. Het kan niet kloppen en het heeft geen enkel gevoel.
A penny for your thought?
Oh nee, je krijgt ze gratis. Kijk naar de lucht en zie de kleuren versmelten, dit is het einde van dit paradigma. Maak je klaar voor een lange reis zonder aankomstpunt, zonder vervoersmiddel maar met iemand aan je zijde.