verborgenheid
verborgenheid
eeuwig zwijgen is haar hulledoek terwijl
de volkeren haar tranen drinken uit een
zee van nimmer eindigende strijd met
tussentijds verlangen en het morgenlied
eeuwig weten is haar erfenis en wie
zal de eenzaamheid ontdekken achter
haar geloken blauwkristallen ogen die
nietsziend iedere koopmanszoon belogen
tijd is tijdelijk prijkt er op haar slot
diep verborgen in cesuren waar dolken als
dolle wolken samen woeden daar zij moe
en onvoldaan haar strijd voort moet zetten
om zichzelf van haar hulledoek te verlossen
en haar naam niet meer vergeten wordt
Reacties op dit gedicht
| henk jans: | Zondag, april 24, 2011 05:16 |
| Ha Piet Dit is weer een echte P.C. Paardenkooper. Mooi woord "hulledoek" nooit eerder gehoord. Ik zie dat je al je andere gedichten hebt gewist. Dat doe ik niet, want je kunt je auteursrecht op deze manier bewijzen. Goed Pasen toegewenst, Henk |
|
| switi lobi: | Vrijdag, februari 25, 2011 17:01 |
| Ik heb jouw schrijfsels gemist Pieter :) Lieve groet, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 24 februari 2011 | ||
| Thema's: | ||