hier zit ik dan weer, het is wederom een verloren nacht.
denkend aan de dingen die me leven op dit moment stil laten staan.
zoekend naar de reden voor mij bestaan kom ik niet veder dan alleen maar een stille gedachte.
zoveel vragen, maar geen antwoorden het frustreerd mij en het ergste van alles is nog dat ik het me zelf allemaal aan doe.
ik kan me van alles afsluiten, ik kan normaal overal mijn emotie voor uitzetten maar voor dit ene niet en waarom vraag het me niet want ik wil het wel graag.
zo graag want het doet hels pijn, een pijn die ik niet wil voelen.
ben niet alleen verloren in de nacht, ben zoizo verloren...
ben niet alleen verloren, heb ook alles verloren wat ooit mijn reden van bestaan was.
heb ik het terug of is het te mooi om waar te zijn.
is dit een begin van een mooie liefde of ben ik alleen maar een ezel die zijn hoofd twee keer tegen de zelfde steen stoot.
is dit mijn reden van bestaan of ben ik gewoon verdoemd om te vergaan......