Mensen vragen mij wel eens of ik gelukkig ben?
of dat ik spullen nodig ben,zoals kleren.
Ze willen het zelfs betalen omdat ze meelij hebben, meelij omdat ik veel heb mee gemaakt omdat ze me sneu vinden? Ze denken meestal goh zo jong en nu al moeder en die ellende die heeft moeten door maken, zo ,zo die zal het wel moeilijk hebben.
Maar vergeten dat ze niet voor een ander moeten denken, want zelf heb ik het niet moeilijk, ik kom wel rond, ik haal het einde van van de maand wel, en ja de ene keer makkelijker dan de andere keer, en nee ik kan niet altijd ergens heen gaan zoals een pretpark, maar ik red me wel, en als je afvraagt of ik gelukkig ben?
ja ik ben heel gelukkig! Ik weet dat materiƫle waarde alleen maar een bijzaak is, mooi mee genomen, niks meer dan dat.
Wat mij zo gelukkig maakt heeft 9 maanden in mijn buik gewoond, 9 maanden lang was mijn lichaam haar veilige stekkie, en ja, soms heeft ze nukkige dagen maar zelfs, zelfs dan maakt ze me gelukkig want elke keer als ik haar zie weet ik wat het belangrijkste in het leven is en weet ik weer waarvoor ik leef.