Ik lig 's nachts vaak wakker
denkend aan hoe het vroeger was
ik kan nog niet vertellen
hoe moeilijk het voor mij is geweest
ik voelde me van jongs af ongewenst
kreeg geen geld voor schooluitstapjes
geen koek voor 10 uur
ik kreeg verwijten iedereen uur
ik was te klein, ik was te dik
ging op dieet en nog was het niet genoeg
ik werd 18 en je vertelde me
dat ik weg moest gaan
maar op men eigen benen moest gaan staan
alleen stond ik daar dan
nog tranen in mijn ogen
heb je me dan nooit echt gemogen?
ik besloot er het beste van te maken
het verleden los te laten
mijn familie achter te laten
ik herinner nu vaak zelfs jullie gezicht niet meer
weet niet meer wie jullie zijn
ik herinner vaak alleen het geroep
de verwijten en de pijn
soms hoop ik jullie ooit terug te zien
maar langs de andere kant kan ik het "jullie" nooit vergeven