Pas wel op voor de scherven, en de scherpe randen van de prikkeldraadomheiningen. Waar lijken liggen is het blijkbaar niet veilig genoeg om langs te lopen. Dat Jason met het Vlies terug kon komen wil nog niet zeggen dat iedereen een rampenplan zou overleven. Buk overigens ook even voor het deurkozijn, je kunt er met je iets meer dan een meter lengte nog altijd een flinke bult aan overhouden. Maar wees welkom.
Schrik niet van de doodshoofden hier, dat is een obsessie die ik heb overgehouden uit een vorige relatie. Net als de dolken aan de muur en alle klokken die op vijf voor twaalf staan. Omdat we zo gevormd zijn, wordt hier zo geleefd. En aangezien iedereen welkom is, is feitelijk niemand hier echt welkom. Het is meer een gelaten accepteren dat er soms mensen door deze woonkamer heenlopen waarin de eigenaar zich vorst waant wachtend tot het einde van het koninkrijk.
Sorry, raakte ik je kwijt aan de woordenstroom? Wellicht had je op je passen moeten tellen voor je de drempel overkwam, vind je ook niet? Er leven veel te veel zielen tussen deze kamers, er wordt al teveel gepraat en het kloppen op de slapen is onderhand uitermate pijnlijk.
Maar ik ben niet op zoek naar redding voor mijn ziel. De manier waarop jij binnenkwam was veelzeggend. In plaats van de deuropening, kroop je door de kieren rond het raamkozijn (ik had ze dicht moeten maken, maar ik weet nu waarom ik het niet gedaan heb) en vervolgens brak je al het porselein waarin ik mijn restjes ziel had laten liggen. Ik weet het, ik zou je dankbaar moeten zijn. Besef ik me heel goed.