Mijn zus.
Ik zat vast in de duisternis.
Zag geen uitweg meer, dacht dat dit zo was en nooit meer zou veranderen.
Voor altijd ongelukkig..
Totdat ik plotseling licht zag,
Een persoon met fonkelende ogen, die prachtig was.
Dat zag ik meteen, en niet alleen vanbinnen maar ook vanbuiten.
Zij was de persoon die me hielp een weg te zoeken tot waar ik nu ben,
Ze gaf mij een warm gevoel en ik voelde dat ik bij haar terecht kon.
Zij beschermde mij tegenover alles en iedereen die mij kwaad wou doen,
Net zoals de vleugels van een engel, zo waren de armen van jou, mijn zus.
Iemand die mij uit een duisternis bracht,
Iemand die mij het mooiste geschenk dat ze me maar geven kon, gaf,
Een lach, zij veroverde een plaats in mijn hart.
Wanneer zij dat plaatsje verlaat zal er weer die duisternis, die leegte zijn.
maar het enige verschil is,
er zal nooit meer iemand zijn die haar plaats kan innemen.
Een eeuwige duisternis.