Een ondeugende blik
Een ondeugende blik
Met twee ondeugende ogen kijk je me aan.
Jij mijn kleine schat ik zal altijd naast je staan.
Al doet los laten soms nog zoveel pijn.
Ieder nieuw jaar onthuld zich een geheim.
Zie ik hoe je eigen pad zal gaan.
Met een lach en een traan.
Met twee ondeugende ogen kijk je me aan.
Jij mijn kleine schat ik zal altijd naast je staan.
Al doet los laten soms nog zoveel pijn.
Ieder nieuw jaar onthuld zich een geheim.
Zie ik hoe je eigen pad zal gaan.
Met een lach en een traan.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Woensdag, maart 23, 2011 18:48 |
| ben je groot een vast baken, waakzaam over de kleine, die kan je buigzaam maken, vol verwondering laten kijken naar al wat vanzelf sprak, samen ben je wel onder dak. hans |
|
| ~MeLoDy~: | Dinsdag, maart 22, 2011 12:48 |
| mooi verwoord... gr. MeLoDy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: moongirl1982 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 22 maart 2011 | ||
| Thema's: | ||