DE VOORSPELBARE DOOD
hoe heimelijk zacht je ook tracht
te schijnen doorheen het donker,
grauw gewaad waarin deze nacht
me indekt, je oogt verrukkelijk
groots, in het branden van het ziel-
togen waarin ik me rillend gewikkeld
op kille gronden tot een laatste,
mooie gedachte dwing
misschien denk je wel
dat ik je niet zie, maar ik zie
ik zie een ver-van-hier en hoor
het uitschreeuwen van de pijn
die jou tot de mijne maakt:
in eeuwige verbroedering
ontluisteren we het gezegde
en ook wat gedaan is, is voorbij
voorbij het voelbaar beleven
naar de voorspelbare dood