Oh dat sinds die eerste seconde mij de weg wijst de maan
in al die onbeslapen nachten dat ik naar huis toe wilde gaan
alleen – omdat ik nog geen Liefde had, die naderhand wel wilde komen.
Ik sta hier op een gegeven moment terug te blikken
en zie wat er allemaal op mijn pad is gekomen – een hoop geluk
een berg bloemen, die af en toe gewaterd moet, om niet te verdorsten.
Er is zo veel gebeurd die tijd en dat gaat nooit verloren
terwijl het pad maar vaagjes was en mijn voeten gleden tot waar ik ben –
in een zee van licht en warme stralen en armen van grootse liefde.
Hoe ben ik hier toch terecht gekomen – welk been liep eerst en welk kwam na
het mogelijk is dat dromen waarheid worden en nachtmerries breken
de wetten der natuur met de regen de grond in vallen, of in elk geval de wetten in mijn hoofd.
Namelijk, ik heb altijd gedacht dat zoiets niet bestaan zou en ik tot ’t eind alleen zou zijn
en kijk nu, kijk naar mijn leven! Het is vreugde en stelt me gelukkig
te weten dat ik niet voor niets rechtdoor heb gerend
but what I don’t understand... is
and you would do the same
Auteur: +lory+ | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 24 maart 2011 | ||
Thema's: |