zijn handen zijn
van hout het stoffen lijf
lijkt eeuwenoud
geknakt ligt hij
te wachten op
de eerste die hem ziet
met opgewekte ogen
een blijde lach maar ook
vaak tranen van verdriet
hij was mijn kameraad
we deelden alles samen
mijn laatste toeverlaat
ik heb hem opgepakt
wil hem nooit meer kwijt
mijn jeugd in onafscheidelijkheid
wil melker
31/03/2011
hiljaa: | Donderdag, maart 31, 2011 22:14 |
zeer knap gedicht knufleifs--hilde |
|
Elinora: | Donderdag, maart 31, 2011 21:15 |
zielsverwantschap duurt een leven lang beste Wil..daar komt niemand tussen, zelfs de tijd laat zich vervliegen..! mooi hoor! avongroetjes Lin |
|
karinvangelder: | Donderdag, maart 31, 2011 19:04 |
mooi Wil iets uit je jeugd zo goed te herinneren. mijn poppenstoel staat hier als plantentafeltje naast mij lieve groet x Karin |
|
Quicksilver: | Donderdag, maart 31, 2011 10:59 |
dit is waardevol mooi om te omarmen! liefs,dicky |
|
trucker klaas: | Donderdag, maart 31, 2011 08:25 |
het draagbaar bewijs van een voorbije jeugd :) het lezen deed mij deugd .. groet ,klaas |
|
youkie: | Donderdag, maart 31, 2011 07:57 |
goede morgen die oude vriend die het niet verdient om op de kast te liggen vervuilen omdat hij ons troostte toen we als kind moesten huilen fijne dag |
|
windwhisper: | Donderdag, maart 31, 2011 05:58 |
ja zo vergaat het de jeugdkameraadjes heel vaak, soms bovenop de kast of zelfs op zolder een beetje vaal, een ietwat sleets en toch als je eenmaal weer oppakt, draag je in je hart, je liefste vriend lieve groet Cobie jeugdsentimenten het is een heerlijke morgen Wil |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 31 maart 2011 | ||
Thema's: |