soms vind je in een stoffig hoekje
een laatste restje van verdriet
het is nog uit je kinderjaren
daarom zag je het zomaar niet
voorzichtig neem je het in je handen
de pijn ervan voel je niet meer
toch als je het goed bekijkt
zie je nog een stukje zeer
dan komen de herinneringen
ach,het voelt niet meer zo naar
ik plaats het weer terug in dat stoffig hoekje
ik hoef het niet meer,ik laat het daar
misschien als ik ouder ben en grijs
ik nog even kom gluren
het nog even in mijn handen houd
laat maar wezen waar het is
het zijn voorgoed vergane uren
xxx heidekind