Sok
Wat doe ik toch verkeerd?
Mijn ogen zijn zwaar, zwaar van de tranen. Ze staan bol en toch willen ze niet rollen. Ze houden ze zich vast als wasknijpers aan een waskoord.
De pijn die ik voel is die van een net gewassen oude sok die voor een zoveelste keer vastgeklonken wordt aan de drooglijn. Klaar om door de weergoden gemarteld te worden. Wat doe ik toch verkeerd, waarom wordt ik niet begrepen, niemand die begrijpt dat het soms eens teveel wordt voor een persoon. Het zal duren tot de waslijn breekt en dan...wie zal er dan nog geven om een oude versleten sok.
Mijn ogen zijn zwaar, zwaar van de tranen. Ze staan bol en toch willen ze niet rollen. Ze houden ze zich vast als wasknijpers aan een waskoord.
De pijn die ik voel is die van een net gewassen oude sok die voor een zoveelste keer vastgeklonken wordt aan de drooglijn. Klaar om door de weergoden gemarteld te worden. Wat doe ik toch verkeerd, waarom wordt ik niet begrepen, niemand die begrijpt dat het soms eens teveel wordt voor een persoon. Het zal duren tot de waslijn breekt en dan...wie zal er dan nog geven om een oude versleten sok.
Reacties op dit gedicht
| september: | Maandag, juni 12, 2017 23:16 |
| Dit voel ik binnenkomen. Wat mooi geschreven Heraldo en voelbaar neergezet. | |
| windwhisper: | Zaterdag, april 09, 2011 12:27 |
| wat een droef einde, lieve groet Cobie kuzzz |
|
| ela: | Zaterdag, april 09, 2011 00:38 |
| Zolang de sok geen gaten vertoond, kan men er nog zijn geld in bewaren. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Heraldo | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 09 april 2011 | ||
| Thema's: | ||