Eens.
Je vingerkootjes leken zich
te verkrampen om mijn handen
waar de nagels één voor één
uit vielen.
Je brak mijn vingers
stuk voor stuk
gebroken werelden zijn gelijken
zo heb ik horen zeggen.
Waar sterrenhemels
zich door vliegtuigen laten foppen
zwerven hemel-lichamen tijden aaneen.
Als er geen tijd zou bestaan
was dit het moment.
arie: | Vrijdag, april 15, 2011 12:02 |
Heftig... X |
|
youkie: | Vrijdag, april 15, 2011 08:25 |
goede morgen mooi maar triest fijne dag |
|
Oorlam: | Vrijdag, april 15, 2011 08:18 |
de derde strofe is universeel fraai! | |
trucker klaas: | Vrijdag, april 15, 2011 07:44 |
een bijzonder triest moment ,gevat in woorden groet ,klaas |
|
windwhisper: | Vrijdag, april 15, 2011 07:28 |
ongelloflijk goed verwoordt liefs Cobie |
|
Godvader: | Vrijdag, april 15, 2011 06:17 |
en jij zei dat jij niet meer kon dichten zoals vroeger?...je hebt de (mane)schijn tegen je Marina;)... gr. Yoeri |
|
nachtbrakertje: | Vrijdag, april 15, 2011 01:53 |
Respect, zo triest en mooi. gr Moi | |
Auteur: Marina van Vledder | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 15 april 2011 | ||
Thema's: |