Ik beweeg niet en staar voor me uit..
Blik op oneindig en ik praat zonder geluid...
Duizenden gedachten schieten door mijn hoofd..
Compleet in mijzelf compleet verdoofd..
Niks of niemand dringt tot mij door..
Ik sluit mij af zodat ik niets meer hoor.
Levend in mijn eigen wereld met veel gedachten...
Herspinsel die ik blijf ontkrachten..
Veel vragen stel ik zonder antwoord te verwachten..
Toch tracht ik antwoord te geven..
Maar vaak blijf het antwoord zweven..
Zweven in mijn hoofd omdat ik niet weet tot welke vraag hij behoort..
Ik blijd doordenken onverstoord.
Tot plots dat ene moment, het geniale moment..
Ik stel een vraag oh zo bekend..
'Wil je ook een bakkie koffie schat?'
Je lacht naar me waardoor ik alle andere vragen zo weer vergat..