Borderline
Wat is dat? Hoe werkt dat bij jou?
Ik heb het niet, de scherpe kanten zijn eraf
Dacht ik, hoopte ik. Want ik wil me niet zo voelen.
Waarom is er iets mis met mij. Wat is er mis met mij
Waarom verpest ik alles in mijn leven.
Waarom jaag ik de mensen die van me houden of om me geven weg.
Altijd het denken, nooit eens zeker weten.
Altijd die twijfel bij het doorhakken van een knoop.
Het kwetsen en pijn doen omdat je zelf niet geraakt wil worden
Maar is dat zo? Wordt je niet geraakt?
Dat is juist wat er is.. je wordt geraakt… Hard.
Zo voelt dat, maar klopt dat.
Het is verstoord, je gevoel is verstoord, je denkwijze is verstoord.
Je bent niet wie je wil, dat zal je wel kunnen.
Dat kost energie.
Ruim maar eens 23 jaar ellende op.
Pak je karakter en je leven aan.
Dat gaat niet zo makkelijk.
Mensen zien het niet, ze snappen het niet.
Hoe voelt het,hoe komt het, wat is het, hoe werkt dat bij jou?
Geluk? Gelukkig? Wat is dat? Af en toe beleef ik dat heel intens.
Maar niet te lang want misschien.. misschien.. vlieg je in de uitersten.
Temper jezelf, ontwikkel jezelf, accepteer jezelf
Dat is waar je voor leeft, dat is hoe je leeft
Zo heb je jezelf onder controle
Liefde, ik had besloten
Voor mij niet meer
Ik kwets jou, het is niks voor mij
Ik doe de mensen pijn
Ook wil ik geen pijn meer.
Ik kan er niet mee leven
Ik wilde alleen maar liefde geven
al die verkeerde mannen
Die hoef ik niet meer
Veilig bij mezelf had ik geaccepteerd
Maar liefde op het eerste gesprek dat kwam niet bij me op
Ik geloof mijn oren niet, wat een mop
Ik was naïef, ik trap er nu niet meer in
Ik doe rustig aan en kies voor het veilige
Wel verliefd geworden, het voelde erg fijn.
Maar toch komt naar boven die verschrikkelijke pijn
Wat een stomme borderline
Ze zeggen kinderen zoeken hun ouders uit.
Ik moet het doel nog zoeken.
Om dit leven te moeten leiden
Waarvoor moet ik boeten.
Kan ik dit leven aan? Hoelang hou ik dit nog vol.
Ik hou niet van die pijn.
Waarom kan het niet stoppen.
Dit is wat het is, dit is hoe het voelt
Snap je nu wel wat ik bedoel
ik snap zelf soms niet hoe ik ben
en wat het is
verstrooid in alles dat er is
geen vat op gevoelens krijgen
zo zal het altijd zijn
had ik maar een gewoon leven
dan had ik het echt wel fijn