Ik vraag me onderhand af op hoeveel pagina's je elkaar kwijt kunt raken. Terwijl ik veertien bladzijdes tegelijkertijd vasthoud, merk ik dat er woorden uit het boek verdwenen zijn. Woorden die niet meer terug zullen komen omdat ze niet gelezen wilden worden. De zinnen lijken echter niet misvormt, het is een verhaaltje over gevoel en gefladder. Niemand leest hier alle woorden.
Of niemand had het moeten doen, zoeken in alle scheurtjes en de zijkanten van het papier. Wie alles onderzoekt, vindt namelijk alleen maar pixels en zwarte puntjes hebben niets te vertellen. X is ook maar een letter, net als dat 174 maar een getal is. Pas in de context krijgt het waarde.