daar zat zij dan
alleen aan een tafel wat verdwaasd
om zich heen kijkend.. onherkenbaar
eens zo sterke vrouw brak mijn hart
een vage glimlach.. nam ik even waar
Alzheimer ‘t klinkt mij als een vloek
wat mensen hun eigen waarde ontnam
twee grote ogen en geen herkenning
als ‘n donderwolk op mij af kwam
de vragende blik wie ik eigenlijk was
ervaar ik als ‘n klap in het gezicht
hard als er geen herkenning meer is
alleen ogen in het ‘ niets ‘zijn gericht
die blik ..ze vroegen mij misschien veel
wat warmte die ook zij mist in t ‘leven
ik ging verder met een ontroerd hart
over alles wat ik haar niet kon geven
het heeft me geraakt ja diep geroerd
’t werd een onvergetelijke herinnering
niemand die de ontroering mocht zien
toen ik met betraande ogen verder ging
Karin
Fairouz: | Donderdag, mei 05, 2011 14:21 |
je zou het boek hersenschimmen eens moeten lezen karin. ( schrijver : bernlef )Dat is beschreven vanuit het oogpunt van de patient ( ik heb het meerdere keren gelezen ) Dan heb je misschien een inzicht hoe het voor de patient zelf is en voor de nabestaanden. Zoals spring in het veld ook al aangaf ( bij jacky ) als hij of zij begrijpt dat er iets mis is. Ontroerend boek !! Groeten, Fairouz |
|
Miss Marilyn : | Donderdag, mei 05, 2011 14:15 |
Ik begrijp zo goed je emoties hier Karin.. oma had het ook.. vooral voor mijn vader haar zoon was dit heel erg moeilijk ..en voor velen die hier mee te maken krijgen .. Sterkte met deze verdrietige gevoelens.. je hart wordt verscheurd als je het mee moet maken ! Liefs Marilyn X |
|
Jacky Van den Berghe: | Donderdag, mei 05, 2011 02:06 |
Herken het, m''n broer heeft ook Alzheimer. Toch blijf ik gewoon doen tegen hem, ik voel dan dankbaarhed, maar hij kan het niet meer verwoorden. Toch lijkt het (soms) of er nog een wereld bezig is te leven in hen die spijtig genoeg niet meer kunnen uiten. Och, maar mensen (levende wezens) blijven warmte voelen! Mooi gebracht, Jacky |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, mei 04, 2011 17:06 |
ja dat heb je goed beschreven je voelt je verdriet!! |
|
zomerkind: | Woensdag, mei 04, 2011 15:31 |
ja das vreselijk alzheimer karin:) gr eddie |
|
Elinora: | Woensdag, mei 04, 2011 14:28 |
Ja Alzheimer..dierbaren die in het verleden de tijd door brengen..onbereikbaar ben je als voor jouw tijd..een blik van herkenning al is het maar een seconde..het laat je hart krimpen..ik begrijp je zoo goed! In herkenning gelezen, sterkte er maar mee.. lieve groet Elinora |
|
Anneke Bakker: | Woensdag, mei 04, 2011 14:20 |
Wat Alzheimer met iemand kan doen Karin dat moet je van nabij hebben meegemaakt, dat is echt heel erg, ik spreek immers uit ervaring. Duidelijk verwoord in dit gedicht. Lieve groeten Karin en zo je ziet, ik ben weer thuis (gisteravond) Anneke |
|
Auteur: karinvangelder | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 04 mei 2011 | ||
Thema's: |