Mam wat ga ik jou vertellen straks, waar moet ik beginnen?
Ik weet niet wat ik zeggen moet, wat ik moet verzinnen.
De pijn van jaren zit zo diep
Mijn tranen vergoot ik als je sliep
Ik hield me groot en sterk voor jou
en dat deed ik omdat ik van je hou.

Maar nu moet het echt afgelopen zijn,
al jou zorgen, al mijn pijn.
Ik ben geen therapeut, ik ben geen psycholoog,
Maar ik hou van jou, dat is waarom ik loog.
Ik zei dat ik sterk genoeg was, ik zei dat ik het aan kon
Al die ellende van jou, en de smoezen die ik verzon.

Maar na al die jaren is het op, er is geen plaats meer
Voor al jou verdriet en al mijn hartenzeer
Ik weet niet waar jou ellende stopt en waar het mijne begint
In mijn ogen ben jíj nu haast het kind
Naar jou verdriet moet ik luisteren, voor jou ben ik de oren
In 6 jaar tijd heb je mijn verhaal nooit écht willen horen.

Wil jij de moeder zijn, ik wil mijn mama weer
Dan word ik de dochter, voor ik het verleer
Ik wil geen schuldgevoel dus ik zeg vast dat het me spijt,
Mijn mamalief, dit is niet bedoeld als een verwijt.
Mijn eigen leven stort langzaam in,
dus ik moet beginnen bij het begin
Mijn pijn moet ik leren loslaten, ook van verleden tijd
Anders draag ik die mee, tot in de eeuwigheid

Mam, ik hoop dat je niet boos bent, ook al sta je nu in de kou
Maar mam, ik moet je dit vertellen, omdat ik van je hou.