er was eens een meisje.
Eerst zag iedereen haar als gwn, normaal.
Ze was met alle populaire mensen bevriend,
Op school ging het goed, thuis minder.
Toen die popu's haar velieten,
zonder ook maar 1 goede reden.
Had ze nog maar één vriendin.
dat door sommige gepest werd.
Ze werden beste vriendinnen,
en ze steunde haar beste vriendin,
(die erg gepest werd)
Toen een jaar verder en ze naar de 1e gingen,
en alles veranderde, zagen ze elkaar nauwelijks.
Dat meisje, die gepest werd had wel een andere vriendin,
dat meisje die haar vriendin was ook.
Het verschil was dat de één nep vrienden had,
en de ander met een ook gepest meisje omging.
De een liep haar nep vrienden achterna slenterend.
De ander had het goed en zat goed in haar vel,
werd niet meer gepest, minder.
Toen dat ene meisje het niet meer uit kon houden,
omdat die nepvriendinnen haar voor de zoveelste keer vernederde,
en weer eens haar kei hard uitlachtte.
Kwam zij een jaar later naar haar vroegere vriendin.
Ze lachtte samen, ze waren ongelooflijk blij.
En dat meisje die ook gepest werd lachtte mee,
zo vormde we een groep, een groep sterke meiden.
Met een heel levens verhaal.
Toen werd het meisje dat ooit nog zo popu was,
gepest door klasgenoten, waarom..geen idee!
Ze verzonnen leugens over haar,
niemand zij er wat van, ze lachtte haar uit.
Gelukkig had ze een vriendin,
Die vriendin weet heel goed hoe ze zich voelt.
Ze had een echt ware vriendin,
een vriendin die haar helpt en steund.
Een vriendin die er altijd voor haar is.
Een vriendin waarmee je kunt lachen,
en helemaal jezelf kunt zijn.

Voor het duidelijker te maken,
ik ben het meisje dat eerst
met popu's omging en later ontdekte
dat het gepeste meisje,
veel aardiger is.
En die nu soms gepest word door leugens.