Ergens in het bos
Ergens in het bos ben je me vergeten
ben je verdwaalt geraakt in pijn.
Kon je het licht niet zien dat ik je stuurde
en vergat je er voor mij te zijn.
Ergens in het bos, waar we samen bomen plantte.
De bloemsem kuste
de blaadjes vingen in onze liefde.
Waar wij samen rustte.
Ergens in het bos ben je verdwaald
in woede en in angst
heb je de wortels geknipt
die onze liefde voedde.
Ergens in dat bos heb je mij laten staan
tussen alle chaos uit je hoofd
ik probeer de bloesem weer te kussen
maar denk dat jij het nooit hebt geloofd
ben je verdwaalt geraakt in pijn.
Kon je het licht niet zien dat ik je stuurde
en vergat je er voor mij te zijn.
Ergens in het bos, waar we samen bomen plantte.
De bloemsem kuste
de blaadjes vingen in onze liefde.
Waar wij samen rustte.
Ergens in het bos ben je verdwaald
in woede en in angst
heb je de wortels geknipt
die onze liefde voedde.
Ergens in dat bos heb je mij laten staan
tussen alle chaos uit je hoofd
ik probeer de bloesem weer te kussen
maar denk dat jij het nooit hebt geloofd
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: *joue* | 
|
|
| Gecontroleerd door: de Diana | ||
| Gepubliceerd op: 27 mei 2011 | ||
| Thema's: | ||