de ruiten die ik in gooi zijn steeds het zelfde
ik durf niemand dicht bij mij te laten komen

de ruiten die ik in gooi zijn pijnlijk voor de ander maar ook voor mij want ik hou ziels veel van de persoon waar bij ik het doe maar ik durf ze niet mijn ziel bloot te leggen bij niemand niet

ik doe dat ik geen gevoel heb maar achter die dikke muur zit maar een kleine jonge van 30 jaar die om liefde vraagt maar zijn ziel niet durft bloot teleggen omdat het tepijn doet en daarom maar schreeuwt tegen iedereen en hun het grofste toewenst

en daardoor de gene waar hij het meest van houd van zich weg jaagt en haar achter laat met pijn en verdriet achter laat
net iets wat ik vroeger mij niet kon interseren maar nu
nu ik steeds langer helder ben en mijn gevoel steeds vaker voel doet het mij steeds meer pijn en verdriet
iets wat ik vroeger voor weg liep

maar ik zal nu zo graag in contact willen komen met hun die ik pijn heb gedaan en zeggen dat het gewoon een vlucht was omdat ik niet tegen kan dat iemand zo veel liefde aan mij geeft en dat ik niet weet hoe ik er op moet reageren

ik ben niet zo hard als ik mij voor doe ik ben maar een jongen die zo hard doet omdat ik veel pijn en verdriet heb gekend en daarom wil ik en kan ik mij niet meer bloot geven