het valt me op hoe jij je mond sluit om het eerste kopje thee de morgen rangschikt als je opstaan zegt
verweesde blik niet uitgerust wenken bomentakken in alle woorden mee met in de ruimte neergelegde keuzes: gevoel als voorbeeld- mozaïekparket heel ruw geschetst
dan moet je gaan - dat schilder ik pas later - weer naar de stad en mijlen ver verbranden monden vingergeverfde zinnen stil gereserveerd voor ons.