ALLES WAT REST, STERFT
O wel, kijk eens aan!
Goeiemorgen, geïsoleerde vrucht,
kind van het huwelijk van massa en mens
schattig hoe je vereenzaamd hoekt
in de balzaal van onbekende naasten
in vraag waarom de wereld
je zomaar achterliet om verder
te breien aan de winterwollen trui
van een toekomst leven
waarin jouw duur betaald plekje
ongevraagd werd afgestaan
aan de Leegte om het in te nemen.
Zoek maar verder, kleine knul, grote krul
baan je weg van hier richting uitgang.
En liefst niet slenteren, jongen, ren je rot:
jezelf verlaten gaat eenmaal vlotter
als wat rest in je sporen sneller sterft.
Het ga je goed, daar in de ochtend
koester de kilte en vergeet dat slapen maar.
Alweer, zeg je? Alweer, manneke, alweer ja.
Jij deelt de lakens van jouw immer onbeslapen
bed niet uit hoor. Jij kiest niets. Je hebt niet te kiezen.
Je bent verkozen. Aanvaard.
Sus nu maar braaf slaapwellekes aan zij die rusten.
Mogen ze morgen fris genoeg zijn, en wederom blind:
voor je doodse afwezigheid en je verbleekt meelachen
om de mop die je altijd voor hen onbegrepen bleef.
Hihihi toch....