Omdat oren en ogen ook een maximum hebben van verdraagzaamheid; luid ik mijn grote stilte in. Rust zacht daar aan de wilgen, vloed van woorden, 't overstromen van geluk en tevree. Aan de deur wordt niet gekocht, aan de lippen niet langer gelaafd nu in het stelsel van woorden er teveel zijn gaan missen in het niet meer mogen gebruiken. Amen luidt het slotakkoord in en daar gaan de luikjes weer keurig gesloten dicht.
De koetjes en kalfjes klinken prima, nu de waterval van woorden overdacht wordt. Het gevoel is overschat en het pseudoniem gelogen.