ze brengen mij
een handvol water
uit de zee om me heen
ik die kwistig strooi
met gebeden uit het
flakkeren van een kerkkaars
als vloeibaar goud
voor hen die dorsten
met het water aan de lippen
maar in de brakheid
van bestaan moeten wij
voor zuiver gaan
de lijnen naar het
paradijslijk groen mogen
geen afvaluitstoot hebben
wil melker
23/06/2011
Elinora: | Donderdag, juni 23, 2011 15:26 |
Het brakke water vloeit langzaam over naar het zoete Wil..Laat de tijd zijn werk maar doen! Prachtig weer deze!Warme groeten, Lin | |
Godvader: | Donderdag, juni 23, 2011 15:04 |
immer vertederend jouw gedichten..echt eigen stijl...miss een uitdaging om eens iets compleets anders te schrijven? of moet ik daarvoor een frisse duik nemen in je oeuvre.. gr. G |
|
ijsbloem: | Donderdag, juni 23, 2011 09:57 |
terwijl de kerkkaars druipt van het vet het paradijs omver stoten wij elkaar an met groen vermogen wat we niet dorsten zegt de zoute stroom |
|
Gonny: | Donderdag, juni 23, 2011 08:58 |
Goede morgen Wil Nu ik weer terug ben op freaks zijn dit een van de leuke dingen jou mooie gedichten weer lezen. Ik heb er weer van genoten Lieve groetjes Gonny |
|
windwhisper: | Donderdag, juni 23, 2011 06:55 |
aandoenlijk, er zit zoveel meer tussen zinnen geschreven, dan zo op het eerste gezicht denkbaar en leesbaar Goede morgen Wil carpe diem lieve groet Cobie |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 23 juni 2011 | ||
Thema's: |