in de hitte van de avond
glijd ik als een rivier
over je zilte huid,
omarm ik je zinderend
in de zwoele zomerlucht
Waarbij ik je schrijven wil dat ik altijd bij je ben en dat ik je voel, zo vlak naast me. Dat ik je zeggen wil, dat ik je graag zie, dat ik je vasthoudt in mijn gedachten en dat ik weg vlieg, zonder jou,als alles me overdondert. Of hoe je me verwart door me zo blij te maken en zo lief te zijn, terwijl ik niet wist dat de wereld ook heel lief voor mij kan zijn. Dat ik je wegdruk, dat ik je keihard van me afsla, uit angst voor hetgeen ik niet ken. Of omdat ik niet wil dat jij zelf bij me weg gaat. Dat ik alleen wil zijn, want in mijn ééntje weet ik wat mij te wachten staat. Dat ik je soms, heel eventjes, laat kijken door het raampje in mijn muur. Dat ik rolgordijnen heb, waardoor ik jouw silhouet kan zien. En ik kijk naar je. Ik kijk graag naar je. Maar ik weet niet hoe ik af wil sluiten, ik weet niet wat ik te zeggen heb. Want ik zie niet wat er morgen gebeurt en ik weet niet, hoe en of ik morgen met je durf te zijn. Alleen dat ik kan zeggen, dat dit gedicht geen einde heeft..