heb als jonge loot
het bos zien groeien
in seizoenen bloeien
samen ringden
we de jaren in
voor en tegenspoed
tot kreun en steun
het bladgeruis
ging overheersen
ik zag ze vallen
in de laatste zomerstorm
geknapt als lucifers
mijn bos is weg
ben kwetsbaar en alleen
de wind jaagt langs me heen
ze hebben me gestut
verplaatst naar een
stille schaduwrijke plek
maar tussen half dooien
heb ik het niet kunnen rooien
het was niet mijn stek
wil melker
07/07/2011
entropy: | Donderdag, juli 07, 2011 23:34 |
Gelezen Niet veel toe te voegen |
|
Godvader: | Donderdag, juli 07, 2011 17:16 |
triestig doch prachtig... | |
Roelie Kuilder: | Donderdag, juli 07, 2011 12:48 |
Ja mijn schat wij worden ouder | |
teun hoek: | Donderdag, juli 07, 2011 09:31 |
ddit gedicht , evenals je reaktie van gisteren zoeken een lichtplek in een niet geheel verstaan van de leefgrond in het heden. Proeven iets van voorbij geluk. h. gr. Teun | |
leeuwtje1951: | Donderdag, juli 07, 2011 08:59 |
geen woorden voor .. mooi geschreven .. groetjesssss | |
trucker klaas: | Donderdag, juli 07, 2011 08:16 |
het lijkt wel het nadeel van de sterken als je langer blijft dan generatiegenoten ze gaan je van je plek af werken maar in nieuwe aarde wordt geen wortel meer geschoten ... goedemorgen ,klaas |
|
windwhisper: | Donderdag, juli 07, 2011 06:08 |
aandachtig gelezen, af en toe slikken omdat het me aangrijpt lieve groet Cobie geniet van een mooie dag Wil |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 07 juli 2011 | ||
Thema's: |