Je bent zoals je bent..
Vaak voelt het alsof je alleen in het leven staat,
als je een beperking hebt, en je weer afvraagt,
waar het in deze wereld stilletjes heen gaat.
Alsof ze je niet zien staan, je een raar wezen bent,
dat is wat er gebeurd als je anders bent dan andere,
alsof er geen mens meer is die je nog ziet of kent.
Als je niet perfect bent voor het oog, word je afgeschreven,
het klinkt misschien overdreven en ongeloofwaardig,
maar dit feit, heeft zich al meerdere keren bewezen.
Deze mensen hebben ook een gevoel van binnen,
daar word gewoon weg geen rekening mee gehouden,
er tegen vechten is zinloos, wij kunnen nooit winnen.
Of dit ooit veranderen zal, ik heb er geen idee van,
diep in mijn hart hoop ik dat op een dag alles keert,
en een persoon met een beperking weer mee in de maatschappij kan.
Dat ze zich zelf kunnen zijn, en kunnen genieten van het leven,
niet meer bang te hoeven zijn voor de reacties van mensen,
en misschien een klein beetje liefde in hun leven beleven.
Ik weet dat dit alles slechts voor goed een droom zal blijven,
want zeg nou zelf met de nieuwe jeugd van tegenwoordig,
zul je ze dit nooit onder ogen of in hun hoofd kunnen krijgen.