De kinderen spelen op het plein
arme of rijk, moslim of katholiek
ze maken geen onderscheid, ze
ravotten bij de fontein als 'n kliek.

Zij wonen nochtans niet in het
zelfde huis maar gaan niet op de
vuist, hebben zelfs een clubhuis.

Op zo'n moment droom ik van
één wereld met één president.

In koor zouden kinderen dan
moeten zingen: weg met het
serpent, geef terug gehoor
aan je jeugdsentiment.

En als je iets plat bombarderen
wil, ga je dan even afreageren op
de kermis... in een ballentent !

But where is the goodwill ?

Of zijn de oudjes impotent ?