terwijl nu buiten koud berooid
onder te veel regenwolken
de zomer in de goten doolt
en ondertussen klokgelui
de vromen roept , daar lief ik jou
onder een donzen dek
en in mijn handen legt
zich zacht je haar
de wolken zwart en zwaar
torenen zich over daken
waar wind heel wild
het lover hard blijft raken
lichten vurend rood je lippen
tot weemoed niet meer blijft
mijn mond vol overmoed
de hitte nippen mag van ‘t lijf
wijl buiten, half bedwongen
het licht versterft en donkere rust
de dag nu temt en jij mij
tongend liefkoost, kust.
Quicksilver: | Woensdag, augustus 10, 2011 16:35 |
Wat heb ik dit gedicht graag gelezen! Heel mooi verwoord Lieve groet, dicky |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, augustus 10, 2011 10:53 |
mooi mooi | |
kauwgumbal: | Woensdag, augustus 10, 2011 10:36 |
wat een dag, sunset hahaha prachtig:) |
|
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 10 augustus 2011 | ||
Thema's: |