Ze voelde zich niet zo goed.
Ging naar het ziekenhuis en kreeg goed nieuws.
Het was niet kwaadaardig zeiden ze.
En dat deed haar wel goed.
Tot dat alleen maar verergerde .
En toch weer in het ziekenhuis belande.
Ze bleek een tumor bij haar longen te hebben.
De grond zakte onder haar voeten vandaan.
Het enige wat ze deed is van het leven genieten.
Landje in landje uit,
andere in andere uit.
Reizen doet ze graag.
Het ging stukken beter met haar.
Tumor was zo goed al verdwenen.
Paar jaar later was ze weer in het ziekenhuis.
Het was weer terug gekomen....
Helpen konden ze haar niet meer.
Paar keer vechten voor haar leven.
Paar keer aan zuurstof gelegen.
Vechten deed ze wel.
En nog paar keer die landjes opnieuw beleven.
Ze ging nog naar duitsland omdat ze daar
misschien nog een kans konden geven,
tevergeefs....
Het was hopen en bidden dat er toch nog een engel
op haar schouder zat.
2 dagen voordat ze weer in het ziekenhuis was en ook
voor laatst voelde ze zich nog oke.
Haar 38ste verjaardag nog geviert.
Toen een telefoontje 2 dagen later.
Ze ligt in het ziekenhuis en redt het de volgende dag niet meer.
Ze heeft haar rust nu gevonden.
zo lief, zo vrolijk en nu zo stil...
R.i.p xxx
we zullen je missen