toen ik wist dat ik met lood in mijn schoenen
naar een ziekenhuispoli moest gaan
verdacht van bepaalde plekjes
wilde ik eerst zwijgen
maar de angst kreeg me
in een zeg maar bija wurggreep
dus heb ik het toch mensen laten weten
ik kreeg troost
voelde de warmte
kreeg moed
wetend
er niet alleen in te staan
omdat er meerdere mensen
zijn die ook
die ook
(ik wens sterkte toe)
samen sterk
geeft dan het duwtje
wat er nodig is
omdat ontkennen
gaat woekeren
niet alleen in je ziel
maar ook op en in je velletje
negen september
weet ik meer
maar ik wilde bij deze
iedereen, maar ook iedereen bedanken
die met me meeleefde
vooral
omdat ik
een echte schijterd ben
doodsbang ben voor
verdovingsprikken
het viel mee
na afloop dan
we hebben er zelfs
hartelijk om kunnen lachen
de dokter, de zuster, mijn lief
en ik
zei
de gek