‘k herinner mij mijn vaders tuin, zijn groei
zijn gangen onder lovergroen omkranst
met rozen op een stok tot in de herfst in bloei
en ‘k heb nog weet van warme zonne-uren
al is de zomer van vandaag slechts schaduw
die verbleekt tot kilte op de muren
de harp zwijgt in een schemer nu al jaren
en zelfs de bomen die aan vensters luisteren
doen ’t tevergeefs; de stilte van de snaren
gaat soms als oude mijmering zacht
door schaduw van de kronen en verstaat
- wanneer zij gisterenklanken werpt in nacht -
het ruisen dat langs lege paden gaat.
wervelende regenboog: | Vrijdag, september 02, 2011 21:36 |
vooral de laatste 2 strofen heel mooi :) groetje wr |
|
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 02 september 2011 | ||
Thema's: |