De weemoed

Ver hoef ik haar niet te zoeken, de weemoed, na een glas wijn wacht ze tussen de klanken
van Paul’s piano en Thomas’ stem, zingende zuchten van hoe het was
en hoe het nog veel mooier had kunnen zijn waarop ik verdwaal in straten die ik nooit heb gezien maar mijn hoofd is er geweest en de dromen die spelen dat het nooit meer over gaat. Van volle koffers op de gang, het ticket niet geboekt maar stel nou toch dat zo’n verhaal mij vind en ik in de eerste trein richting Parijs of Amsterdam of noem me nog zo’n wereldstad en hoe ik jou daar na zeven nachten te hebben lief gehad een lied schrijf, met daarin slechts je naam. Je naam en haar betekenis, een boom in de zomer een foto onder aan de lantaarnpaal en het lichtschijnsel waardoor ik mijn eigen schaduw niet meer inhaal en dan na twintig jaar nog de gedachte dat wij daar zijn geweest zonder dat ik mezelf hoef te betrappen de weemoed te verwarren met spijt, ik raak je nu al nooit meer kwijt.

Geschreven door

- Suus -

Reacties op dit gedicht

- Suus - vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Quando:	Zaterdag, september 17, 2011 00:47
Top deze. Beetje doorheen bijten maar met een einde dat het waard is dan. Knap.

arie:	Dinsdag, september 13, 2011 19:20
schitterend Suus!

mucho:	Dinsdag, september 13, 2011 17:43
werkelijk prachtig, Suus!

Looortje:	Dinsdag, september 13, 2011 16:39
Mooi!

Fairouz:	Dinsdag, september 13, 2011 15:07
geweldig was wat er ook bij mij op kwam ik heb er van genoten fijne middag, Fairouz

Erwin.:	Dinsdag, september 13, 2011 14:50
Geweldig!

Over dit gedicht

Auteur: - Suus -
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op: 13 september 2011
Thema's: [Dromen]