Schipbreuk
Schipbreuk
Het heeft zo lang geduurd
Zo Godsgruwelijk lang
Om afstand te kunnen nemen
Mijn leven te hervatten
Zonder jou opnieuw op gang
Heel lang dacht ik nog
Dit gaat me echt niet lukken
Dit trek ik niet alleen
Mijn leven lag in stukken
Stond stil, kon nergens heen
De dagen liepen uit naar weken
Al snel volgde een maand
Mijn stemming werd niet beter
Mijn gemoedstoestand neergaand
Na twaalf maanden, het eerste jaar
Een heel jaar zonder jou
Ik kon er niet aan wennen
Dat dat zo blijven zou
Na weer een jaar alleen zijn
Kwam er iets van besef
Dat ik moest leren accepteren
Dat vergde heel veel lef
De jaren daarna iets beter
Je raakt er ook wel aan gewend
De tijd die doet vervreemden
Van wat je hebt gekend
Natuurlijk blijft het steken
En voel ik immer nog verdriet
Het dwingen los te laten
Je verlies te kunnen dragen
Tegen beter weten in
Je zult wel moeten
Het is overleven
Anders trek je zoiets niet
Reacties op dit gedicht
| Engeltjuh: | Zaterdag, november 05, 2011 15:14 |
| Herkenbare worsteling. Vind je een erg fijne schrijfstijl hebben. Leest duidelijk, maar toch gaat dat niet ten koste van de emoties die je erin overbrengt. Ik ga nog even verder neuzen in je lijstje hier :) Liefs |
|
| wervelende regenboog: | Donderdag, september 15, 2011 20:31 |
| herkenbaar maar je hebt het gered iets om trots op te zijn :) groetje wr |
|
| Fairouz: | Woensdag, september 14, 2011 15:48 |
| dat is zwaar he henk ? maar soms is loslaten de enige oplossing ik wens je heel veel sterkte ( we hebben het allemaal wel eens meegemaakt in meer of mindere mate ) lieve groet, Fairouz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Henk Hoek | 
|
|
| Gecontroleerd door: Erwin | ||
| Gepubliceerd op: 14 september 2011 | ||
| Thema's: | ||