Kwijt en verloren
Stukje bij beetje ontglipt zij mij.
Als zand glijdt zij door mijn vingers.
De tijd neemt haar mee, geruisloos, maar wel voelbaar.
Krachteloos ga ik op zoek naar de kracht;
zonder gevoel zoek ik de gevoelens;
onverstandigheid zoekt verstand.
Zij lijkt kwijt, maar verloren is zij.
Onvindbaar in een web van gevoelens en gevoelige gevechten.
De tranen zorgen voor een waas en maken blind.
Met geen mogelijkheid is het mogelijk om mijzelf nog terug te vinden.
Ik lijk kwijt, maar verloren ben ik.
Als zand glijdt zij door mijn vingers.
De tijd neemt haar mee, geruisloos, maar wel voelbaar.
Krachteloos ga ik op zoek naar de kracht;
zonder gevoel zoek ik de gevoelens;
onverstandigheid zoekt verstand.
Zij lijkt kwijt, maar verloren is zij.
Onvindbaar in een web van gevoelens en gevoelige gevechten.
De tranen zorgen voor een waas en maken blind.
Met geen mogelijkheid is het mogelijk om mijzelf nog terug te vinden.
Ik lijk kwijt, maar verloren ben ik.
Reacties op dit gedicht
| karinvangelder: | Zondag, september 18, 2011 18:51 |
| voelt zo hopeloos Suus sterkte he ? lieve groet x Karin |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Suus19 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 september 2011 | ||
| Thema's: | ||