Als een bang en angstig meisje
beleef ik nu mijn dagen
als een bang dier
is het bijna te moeilijk om te dragen
Bang voor de dood
bang om te verliezen
wat me echt zo dierbaar is
verliezen
wat ik zeker niet kan missen
angstig en bang
de minuten, de uren, de dagen
ze duren veel te lang
Ik kan het bijna niet meer aan
ik wil niet nog meer kwijtraken
de dood, te vroeg om te gaan
ik wou dat ik vlug
een zucht van opluchting kan slaken
en niet meer bang hoef te zijn
Maar de tijd gaat veel te traag
bang
om te verliezen
wat me zo dierbaar is
bang
om kwijt te zijn
wat ik niet missen kan
angstig
voor de dood ...
*geschreven toen mijn vertrouwenspersoon ziek was en ik het in mijn hoofd had gestoken dat ze dood zou zijn*