Der plek...
Ik denk nogsteeds, elke dag aan jou.
Maar wat maakt, het nog uit.
Leek wel obsessie toch?
Ik weet nu beter.
Je leerde me zoveel,
en keerde weer de rug toe.
Het deed me zeer,
kreeg er echt genoeg van.
Ik wil nog steeds met je praten,
tijd met je delen.
Maar ik zeg helemaal niks meer,
in de hoop me de pijn te besparen.
Niet weer terug te glijden,
naar de slacntoffer ik.
Ik ben niet het slachtoffer,
dat ben jij.
Ik heb medelijde met je,
dat je dit wonder laat lopen.
Ik heb medelijde met je.
dat je het ziet en voeld, maar het laat varen.
Weet je, ik wacht nogsteeds,
ik lijk wel gek.
Maar ergens in mijn hart,
vond zij der plek.